Update, 4 maanden voor de operatie

Hallo !

Eindelijk eventjes de kracht om terug iets op mijn blog te plaatsen nu mijn operatie achter de rug is.
Ik heb een tijdje niets gepost omdat er ook niet veel te vertellen viel. Mijn beugeltraject verliep heel vlotjes en in augustus mocht ik op controle bij de kaakchirurg om te bekijken of alles goed zat voor de operatie.
Die dag was redelijk spannend want dan zou ik weten wanneer de operatie juist ging plaatsvinden. Oh wat had ik hier naar uitgekeken!! Bij de kaakchirurg aangekomen bekeek hij het verslag van de orthodont en vertelde mij dus dat alles er uitstekend uitzag en dat de afdrukken van mijn beide kaken goed op elkaar pasten.
Dit betekende dus groen licht voor de operatie! Oh wat was ik blij ! Maar tegelijk ook een beetje zenuwachtig aangezien het nu toch ineens dichterbij kwam.
Hij vertelde nog welke verplaatsingen hij juist zou doen en daarna kreeg ik het tweede goede nieuws te horen, namelijk dat hij enkel de bovenkaak ging opereren. Wat? Heb ik dat goed gehoord ? Jazeker, enkel de bovenkaak! Dit was weer even een "victory" momentje voor mij. Oef !
De kaakchirurg vertelde me dat mijn onderkaak vanzelf mee gaat "roteren" in de juiste positie. Handig toch?
Ook krijg ik een gewone osteotomie, geen segment osteotomie ( dit laatste betekent dat mijn bovenkaak in drie delen zou "gekapt" worden in plaats van mooi in één keer overlangs.) Ook een serieuze meevaller! Een segment osteotomie zou ook betekenen dat alles iets minder goed zou helen en ook meer kans op echte ongemakken. Dus dat ik dat niet ging krijgen, was ik enorm blij mee kun je wel voorstellen.

Daarna rechtstreeks naar de balie om de datum van de operatie vast te leggen. De medisch secretaresse bladerde in de immens grote en dikke agenda ( een beetje vergelijkbaar zoals het grote boek van Sinterklaas ) en toen zakte de moed in mijn schoenen aangezien ik zag dat we ondertussen al in november zaten..
"Ja, hij heeft het wel heel druk" zei ze. Logisch, want het is ook een hele goede chirurg! Maar toch, ondertussen zaten we al in december! Zou het echt niet vroeger kunnen? "Nee, jammer genoeg niet" vertelde ze.
14 december.
Dat wordt het.
Hmm... toch een beetje teleurgesteld. Dan komt het toch niet ineens zo snel dichterbij.
Maar ja, het is zo en dan heb ik nog veel tijd om het rustig te laten bezinken.

En dan ineens was het december! Zo maar ineens, *plop* uit het niets.. De maanden waren voorbij gevlogen en ik had niet eens tijd gehad om het "rustig te laten bezinken".

De paar dagen voor de operatie waren een rollercoaster van emoties. Half de tijd drong het eindelijk tot me door dat het echt stond te gebeuren. Ik kreeg dan heel veel zenuwen en ook angst, huilbuien, noem maar op. De andere helft van de tijd negeerde ik dat gevoel en leek het alsof het nog heel lang ging duren vooraleer het echt zover was.

Tot de dag voor de operatie... Die lezen jullie in mijn volgende post. ( om het een beetje overzichtelijk te houden ;) )